Το καλοκαίρι του 2014 ο τουρισμός πήγαινε πολύ καλά. Η χώρα είχε μπει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά από έξι χρόνια ύφεσης. Η ανεργία εμφάνιζε μικρή αποκλιμάκωση ( μείωση περίπου 2%), με προοπτική να πέσει και άλλο τα επόμενα δύο χρόνια καθώς προβλεπόταν ανάπτυξη 3% για το 2015 και για το 2016. Οι τράπεζες είχαν πλήρως ανακεφαλαιοποιηθεί, το Grexit ήταν εκτός συζήτησης, οι φόροι είχαν αρχίσει να μειώνονται (εστίαση, εισφορά αλληλεγγύης), νέες επενδύσεις προγραμματίζονταν, ένα άλλο κλίμα επικρατούσε στην αγορά. Η χώρα μετά από θυσίες ( άδικες πολλές φορές ) των Ελλήνων άρχιζε να αλλάζει πορεία.

Το καλοκαίρι του 2015 η ύφεση έχει επιστρέψει με πρόβλεψη να κλείσει η χρονιά στο -5% φέτος και -2% του χρόνου. Η ανεργία έχει ήδη πάρει τον ανήφορο ενώ 200.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται στο κατώφλι της (αναγκαστική άδεια). Οι τράπεζες είναι ουσιαστικά βρύσες χωρίς νερό. Νέοι φόροι έρχονται για όλους. Ο ΦΠΑ έχει αυξηθεί από το 13% στο 23% για τα προϊόντα που απαρτίζουν το καλάθι της νοικοκυράς. Η ίδια αύξηση έγινε σε όλες τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται στον πρωτογενή τομέα με άμεση συνέπεια την αύξηση του κόστους παραγωγής. Το Grexit βρίσκεται ακόμα στο τραπέζι, νέα μέτρα 13 δις ευρώ έρχονται άμεσα. Η αγορά έχει «καθίσει» η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα εξαφανίζουν την παραμικρή ελπίδα επενδυτικής προοπτικής. Η χώρα λιώνει μέρα με την ημέρα.

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι το αποτέλεσμα της εξάμηνης περήφανης και αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μιας κυβέρνησης που ακόμα και σήμερα αδυνατεί να κυβερνήσει.  Δε γίνεται καμία συζήτηση ούτε πρόταση για την αξιοποίηση των 35δις € του πακέτου Γιούνκερ. Η Κυβέρνηση το μόνο που ξέρει καλά είναι να στήνει κάλπες.

Σε όλη αυτή την πορεία η μοναδική κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης ήταν και είναι η παραμονή της στην εξουσία. Πάση θυσία. Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Αντιπολιτευόμενοι την πραγματικότητα. Μεταφέροντας τα εσωκομματικά προβλήματα και τις διαφορές με τις συνιστώσες τους στην κοινωνία. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι  ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδεικνύονται οι καλύτεροι μαθητές της Τρόικα. Συμφωνούν στα μέτρα χωρίς την παραμικρή διαφορετική άποψη που να συμβάλει έστω σε θετική- δημιουργική αλλαγή και ίσως αντιμετώπισης ενός πραγματικού προβλήματος. Η κυβέρνηση του αντιμνημονιακού αγώνα αφού προσγειώθηκε στην πραγματικότητα βιάζεται να υπογράψει το Μνημόνιο! Και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να εκμεταλλευτεί το χρόνο, να πάει σε εκλογές, πριν ακόμα ο κόσμος συνειδητοποιήσει την αποτυχία της πολιτικής τους.

Το 2014 είχαμε αρχίσει να έχουμε πολλές μικρές θετικές ειδήσεις. Το 2015 διαπιστώνουμε ότι γυρνάμε σε αρνητικό πρόσημο. Αργά και σταθερά το βιοτικό μας επίπεδο αρχίζει να κατεβαίνει, κάθε μέρα διαπιστώνουμε ότι θα ζήσουμε φτωχότερα. και όλα αυτά όταν στα τέλη του 2014 η οικονομία είχε δείξει τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Και χωρίς μάλιστα προοπτική να βγούμε άμεσα από την κρίση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καταστρέφει τη μεσαία τάξη και διαλύει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες ζούμε το απόλυτο παράδοξο στην πολιτική μας ζωή. Έχουμε ουσιαστικά μία κυβέρνηση που στηρίζεται στη ψήφο ανοχής της αντιπολίτευσης. Μία κυβέρνηση που φέρνει νομοσχέδια που δεν πιστεύει και εφαρμόζει ένα πρόγραμμα που δεν υιοθετεί πολιτικά. Και ένα μεγάλο τμήμα του κυβερνώντος κόμματος να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση που στηρίζει!

Η προσγείωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην πραγματικότητα κόστισε και θα κοστίσει πανάκριβα στους Έλληνες πολίτες. Από την οριακή ανάκαμψη του 2014 και τις προβλέψεις για ανάπτυξη 3% για το 2015 και το 2016, περάσαμε μετά από έξι μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε προβλέψεις για ύφεση 5% το 2015 και 2% το 2016. Αυτό πρακτικά σημαίνει μείωση εισοδημάτων και αύξηση της ανεργίας. Από την έξοδο από το Μνημόνιο και το email Χαρδούβελη του 1,5 δις ευρώ, περάσαμε στο τρίτο μνημόνιο και σε μέτρα 12 δις ευρώ. Οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών της προηγούμενης πενταετίας πήγαν στράφι.

Ακόμα όμως και τώρα η κυβέρνηση αρνείται να κυβερνήσει. Παίζει καθυστέρηση. Οι ιδεοληψίες, οι εμμονές και οι εσωτερικές της αντιπαραθέσεις καταδικάζουν την ελληνική κοινωνία και την οικονομία σε ένα φαύλο κύκλο στασιμότητας – αβεβαιότητας – παρακμής.

Οι πολίτες σε πλήρη σύγχυση έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα και στους θεσμούς της χώρας. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις μεταφέρουν την έδρα τους σε Κύπρο και Βουλγαρία για να μπορέσουν να λειτουργήσουν και να αντιμετωπίσουν τα τεράστια προβλήματα ρευστότητας. Άλλες κλείνουν, ο αριθμός των ανέργων αυξάνεται χωρίς να προβλέπεται άμεση αναστροφή αυτής της τάσης.

Η αδυναμία των εταίρων-δανειστών να συντάξουν στο παρελθόν ένα πρόγραμμα βιώσιμο (οι μνήμες από τους λάθος συντελεστές του προηγούμενου προγράμματος είναι ακόμα νωπές), προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα και εφαρμόσιμο, δημιούργησε ένα τοίχο δυσπιστίας ανάμεσα στην ελληνική κοινωνία και τους εταίρους μας. Με την ίδια δυσπιστία ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει και την τωρινή συμφωνία, αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν πρέπει να αγνοήσουμε.

Η χώρα βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Χρειαστήκαμε να περάσουμε έξι άγονους μήνες δημιουργικής ασάφειας, να φτάσουμε ένα βήμα πριν την έξοδο από το ευρώ και την ολοκληρωτική καταστροφή για να διαπιστώσουν οι κυβερνώντες ότι άλλη λύση από την συνεννόηση και τη συμφωνία με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας δεν υπήρχε.

Ακόμα και αυτοί που θωρούν τη ρήξη ως επιλογή δεν έχουν διατυπώσει ένα ρεαλιστικό και αξιόπιστο σχέδιο ως εναλλακτική επιλογή. Η έξοδος από το ευρώ, η επιστροφή στη δραχμή και το γεωπολιτικό περιθώριο δεν μπορεί να είναι η λύση για τις επόμενες γενιές.

Αυτό που επιβάλλεται αυτή τη στιγμή είναι επιτέλους η κυβέρνηση να κυβερνήσει. Με τις εκλογές δεν λύνονται τα προβλήματα της χώρας. Αυτή η χώρα πρέπει να παράγει και αποτελέσματα εκτός από εκλογές.

Η ΝΔ έβαλε πλάτη για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, αλλά δεν πρόκειται να γίνει μέρος της κρίσης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η Ευρωπαϊκή προοπτική είναι μονόδρομος για την χώρα. Αποτελεί τη μόνη επιλογή, τη μοναδική ελπίδα ώστε να ξεφύγουμε από τα σημερινά αδιέξοδα. Απαιτείται από όλους συναίνεση, συνεννόηση και από την κυβέρνηση να υπερβεί τον εαυτό της.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα το Παρόν της Κυριακής στις 26/07/2015